مکان‌یابی و تخصیص بنادر مسافری در استان مازندران با تلفیق مدل «پوشش مجموعه» و روش «تاپسیس فازی

بنادر، به‌عنوان مهم‌ترین زیرساخت حمل و نقل دریایی مسافران، در توسعه‌ی این صنعت نقش ویژه‌یی دارند. نقش‌آفرینی معیارهای متعدد کیفی و کمی در جایابی بنادر مسافری و نیز هزینه‌های بالای احداث این بنادر، ضرورت طراحی یک چارچوب تصمیم‌گیری مطمئن برای شبکه‌ی بنادر مسافری را مشخص می‌سازد. در نوشتار حاضر مسئله‌ی مکان‌یابی و تخصیص بنادر مسافری در دو مرحله به انجام می‌رسد. در همین راستا، رویکردی مبتنی بر روش تاپسیس فازیt‌e‌c‌h‌n‌i‌q‌u‌e f‌o‌r o‌r‌d‌e‌r p‌r‌e‌f‌e‌r‌e‌n‌c‌e b‌y s‌i‌m‌i‌l‌a‌r‌i‌t‌y t‌o i‌d‌e‌a‌l s‌o‌l‌u‌t‌i‌o‌n(T‌O‌P‌S‌I‌S) مدل پوشش مجموعه و نیز مدل پوشش مطلوبیت ارائه می‌شود. شناسایی معیارهای مهم در جایابی بنادر مسافری، محاسبه‌ی مطلوبیت نقاط کاندید، محاسبه‌ی تعداد بنادر مورد نیاز برای پوشش تقاضای کل و انتخاب نقاط کاندید، گام‌های اصلی رویکرد پیشنهادی هستند. از رویکرد پیشنهادی در این مطالعه، برای طراحی شبکه‌ی بنادر مسافری استان مازندران ــٓبه‌عنوان یکی از استان‌های مهم ساحلی کشورٓــ استفاده شده و براساس نتایج حاصل از مدل فوق مکان‌های رامسر، فریدون‌کنار و بابلسر برای احداث بندر از نوع داخلی، و مکان‌های نوشهر و بهشهر برای احداث بندر از نوع بین‌المللی انتخاب شدند. نتایج حاصله با تحلیل حساسیت روی دو پارامتر شعاع پوشش و حداکثر بودجه مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.